Rzekłem w szczęściu swojem: Nie będę poruszony na wieki.

Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

Gdy on sprawi pokój, któż go wzruszy? także, gdy skryje oblicze, któż go ujrzy? A to czyni tak całemu narodowi, jako każdemu człowiekowi,

Gdyż stworzenie marności jest poddane, nie dobrowolnie, ale dla tego, który je poddał,

Bo wiemy, iż wszystko stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd.

Wynijdzie duch jego, i nawróci się do ziemi swojej; w onże dzieó zginą wszystkie myśli jego.

Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął:

Zginęłoby wszelkie ciało społu, a człowiekby się do prochu nawrócił.

I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

Ani rękoma ludzkiemi chwalony bywa, jakoby czego potrzebował, ponieważ on daje wszystkim żywot i oddech, i wszystko.

Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.

W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.