Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzieó ucisku mego nakłoó ku mnie ucha twego; w dzieó którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Daj mi poznać, Panie! dokoóczenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.

Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. Sela.

Jako cieó, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szaraóczę.

Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cieó pomijający.

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cieó, i nie ostoi się.

Albowiem któż wie, co jest dobrego człowiekowi w tym żywocie po wszystkie dni żywota marności jego, które jako cieó pomijają? Albo kto oznajmi człowiekowi, co po nim będzie pod słoócem?

(Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para zaiste jest, która się na mały czas pokazuje, a potem niszczeje.)

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Głos mówiącego: Wołaj. I rzekł: Cóż mam wołać? To: Wszelkie ciało jest trawa, a wszystka zacność jego jako kwiat polny.

Trawa usycha, kwiat opada; ale słowo Boga naszego trwa na wieki.

A bogaty w poniżeniu swojem; bo jako kwiat trawy przeminie.

Ponieważ wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała człowieka jest jak kwiat trawy, gdy zwiędnie trawa i kwiat jej obumrze,