Tedy rzekł Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę twą ku niebu, a będą ciemności po ziemi Egipskiej, i macać ich będą.

I wyciągnął Mojżesz rękę swą ku niebu, i były ciemności gęste po wszystkiej ziemi Egipskiej przez trzy dni.

Tedy mówił Jozue do Pana, dnia, którego podał Pan Amorejczyka w ręce synom Izraelskim, i rzekł przed oczyma Izraela: Słoóce w Gabaon zastanów się, a miesiącu w dolinie Ajalon!

Albowiem oto on jest, który kształtuje góry, a tworzy wiatry, i który oznajmuje człowiekowi, jaka jest myśl jego; on z rannej zorzy ciemność czyni, a depcze wysokości ziemi; Pan Bóg zastępów jest imię jego.

A dnia onego, mówi panujący Pan, sprawię, że słoóce zajdzie o południu, i przywiodę ciemność na ziemię w dzieó jasny;

A zaraz po tarciach tych dni zostanie zaćmione słońce, a księżyc nie da swego blasku, gwiazdy spadać będą z nieba, a moce niebios będą poruszone.

Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.

Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

Bo gwiazdy niebieskie i planety ich nie dopuszczą świecić światłu swemu; zaćmi się słoóce, gdy wschodzić będzie, a miesiąc nie wyda światła swego.

A gdy cię zgaszę, zakryję niebiosa, i ciemne uczynię gwiazdy ich, słoóce obłokiem zasłonię, a księżyc nie da światła swego.

 I będą znaki na słońcu i księżycu, i gwiazdach, a na ziemi ucisk narodów w bezradności szumu morza i nawałnicy.

 Omdlewać będą ludzie ze strachu, czekając na to co ma nadejść na zamieszkałą ziemię, ponieważ moce niebios zostaną wstrząśnięte.