Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.

Bym był patrzał na nieprawość w sercu mojem, nie wysłuchałby był Pan.

Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej, ani odjął miłosierdzia swego odemnie.

Miłuję Pana, iż wysłuchał głos mój, i prośby moje.

Albowiem nakłonił ucha swego ku mnie, gdym go wzywał za dni moich.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

I mówił tak Mojżesz do synów Izraelskich, ale nie usłuchali Mojżesza dla ściśnionego ducha, i dla niewoli ciężkiej.

I odpowiedział mu Giedeon: Proszę Panie mój, jeźli Pan jest z nami, a czemuż na nas przyszło to wszystko? gdzież teraz są wszystkie cuda jego, które nam opowiadali ojcowie nasi, mówiąc: Izali z Egiptu nie wywiódł nas Pan? a teraz opuścił nas Pan, i podał nas w ręce Madyjanitów.

Pieśó stopni. Gdy zaś Pan nawrócił pojmanych z Syonu, byliśmy jako ci, którym się śni.

Lecz gdy oni jeszcze nie wierzyli od radości, ale się dziwowali, rzekł im: Macie tu co jeść?

A poznawszy głos Piotrowy, od radości nie otworzyła drzwi, ale wbieżawszy oznajmiła, iż Piotr stoi u drzwi.

Ale Piotr nie przestał kołatać; a gdy otworzyli, ujrzeli go i zdumieli się.