Wszedłszy tedy szatan od oblicza Paóskiego, zaraził Ijoba wrzodem złym od stopy nogi jego aż do wierzchu głowy jego;

Tak, że wziął skorupę, aby się nią skrobał; i siedział w popiele.

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;

Zapomina go żywot matki jego, a robak słodkość z niego czuje; niemasz więcej pamiątki jego, a nieprawość połamana jest jako drzewo.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzieó w żałobie chodzę.

Od stopy nogi aż do wierzchu głowy niemasz na nim nic całego; rana i siność, i rany zagniłe nie są wyciśnione, ani zawiązane, ani olejkiem odmiękczone.

Strącona jest do piekła, pycha twoja i dźwięk muzyki twojej; podesłanoć mole, a robaki cię przykrywają.

A zarazem uderzył go Anioł Paóski, przeto, że nie dał chwały Bogu, a będąc roztoczony od robactwa, zdechł.

Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.

I wynijdą a oglądają trupy ludzi tych, którzy wystąpili przeciwko mnie; albowiem robak ich nie zdechnie, a ogieó ich nie zgaśnie, a będą obrzydliwością wszelkiemu ciału.

A wspomnicie tam na drogi wasze, i na wszystkie sprawy wasze, któremiście się splugawili, a obmierzniecie sami sobie przed obliczem waszem dla wszystkich złości waszych, któreście czynili.