Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.

Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.

Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

Miasta świętobliwości twojej obrócone są w pustynię, Syon w pustynię, a Jeruzalem w spustoszenie obrócone.

Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.

Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Potem uderzyło Dawida serce jego, gdy obliczył lud, i rzekł Dawid do Pana: Zgrzeszyłem bardzo, żem to uczynił: ale teraz o Panie! przenieś proszę nieprawość sługi twego, bomci bardzo głupio uczynił.

Któryż Bóg jest podobny tobie? Któryby nieprawość odpuszczał, i mijał przestępstwa ostatków dziedzictwa swego, któryby nie zatrzymywał na wieki gniewu swego, przeto, że się kocha w miłosierdziu.

Nawróci się, a zmiłuje się nad nami; zatłumi nieprawości nasze i wrzuci w głębokość morską wszystkie grzechy nasze.

A nazajutrz ujrzał Jan Jeszu idącego do siebie, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.

Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupił od wszelkiej nieprawości i oczyścił sobie samemu lud własny, gorliwie naśladujący dobrych uczynków.

 Jeśli przyznajemy się do naszych uchybień, to On jest sprawiedliwy i godny zaufania tak, więc odpuści nam uchybienia i oczyści nas od wszelkiej niesprawiedliwości.

 A wiecie, że on ujawnił się, aby uchybienia nasze usunąć, tymczasem On nigdy nie uchybił.

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.

Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.

I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

Ożyją umarli twoi, trupy moje wstaną, gdy rzeczesz: Ocućcie się, a śpiewajcie mieszkający w prochu! Albowiem rosa twoja będzie jako rosa na ziołach; ale niezbożnych o ziemię uderzysz.

A wiele z tych, którzy śpią w prochu ziemi, ocucą się, jedni ku żywotowi wiecznemu, a drudzy na pohaóbienie i na wzgardę wieczną.

Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.

Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.