Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

Jeźli się nie nawróci, naostrzy miecz swój; łuk swój wyciągnął, i nagotował go.

I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.

Albowiem czyhali na twoje złe; zmyślali radę, której dowieść nie mogli.

Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

A w dostojności twojej szczęśliwie wywiedź z słowem prawdy, cichości, i sprawiedliwości, a dokaże strasznych rzeczy prawica twoja.

Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.

Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.

Pośpiesz się, a wysłuchaj mię, Panie! ustaje duch mój; nie ukrywajże oblicza twego przedemną; bomci podobny zstępującym do grobu.

Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?

Następnie wziął ze sobą Piotra, Jakowa oraz Jana i widać było po Nim, że jest smutny i zaniepokojony.

Powiedział im: Moja dusza jest smutna aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie.

O godzinie piętnastej [dawniej dziewiątej] Jeszu zawołał głośno: Eloi, Eloi, lamma sabachtani? Co w tłumaczeniu znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie zostawiłeś?

Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

Przeczże, o Panie! odrzucasz duszę moję, a zakrywasz oblicze twoje przedemną?

Jamci utrapiony, i prawie już umierający od gwałtu; ponoszę strachy twoje, i trwożę sobą.

 Ze względu więc na bojaźń, którą czujemy do Pana, ludzi pozyskujemy. Bóg nas widzi i mam nadzieję, że także wy widzicie nas w sumieniach swoich.