Omyj mię doskonale od nieprawości mojej, a od grzechu mego oczyść mię.

Nie daj tego Boże! I owszem niech Bóg będzie prawdziwy, a wszelki człowiek kłamcą, jako napisano: A abyś był usprawiedliwiony w mowach twoich, a żebyś zwyciężył, gdybyś sądził.

A ponieważ Pan zastępów postanowił, któż to wzruszy? a rękę jego wyciągnioną któż odwróci?

A tak zgładzone będzie przymierze wasze z śmiercią, a porozumienie wasze z piekłem nie ostoi się; gdy bicz gwałtowny przechodzić będzie, będziecie od niego podeptani.

 Bracia! Przecież nawet wśród ludzi, zatwierdzonej umowy nie można lekceważyć lub jej zmieniać. 

 Dlatego twierdzę, że umowy wcześniej zawartej przez Boga, prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, nie znosi i nie anuluje obietnicy dotyczącej Pomazańca.

Bo się stało zniesienie onego przyszłego przykazania dla słabości jego i niepożytku.

Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?

Jako żyje Bóg, który odrzucił sąd mój, a Wszechmocny, który gorzkości nabawił duszy mojej:

Nie będą mówiły wargi moje nieprawości, a język mój nie będzie powiadał zdrady.

Sprawiedliwości mojej trzymać się będę, a nie puszczę się jej; nie zawstydzi mię serce moje, pókim żyw.

Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.

Ponieważ Ijob rzekł: Jestem sprawiedliwym, a Bóg odrzucił sprawę moję:

I mamże kłamać, mając sprawiedliwą? Bolesny jest postrzał mój bez przewinienia.

I mniemasz, żeś to z rozsądkiem rzekł: Sprawiedliwość moja przechodzi Boską?

Boś powiedział: Cóż mi pomoże? a co wezmę za pożytek, choćbym nie grzeszył?