Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Od Dan słyszeć chrapanie koni jego, od głosu wykrzykania mocarzy jego wszystka ziemia zadrżała, którzy ciągną, aby pożarli ziemię, i wszystko, co jest na niej, miasto i tych, którzy mieszkają w niem.