Nie są to słowa i nie są to zdania, których głosu nie można słyszeć.

 które jak nowożeniec po nocy poślubnej czuje się siłaczem rozpoczynającym swój bieg.

Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na koócu morza,

Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,

Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich koóczynach ziemi.

Cić to są, którzy się sprzeciwiają światłości, a nie znają dróg jej, ani stanęli na ścieszkach jej.

Oko cudzołożnika pilnuje zmierzku, mówiąc: Nie ujrzy mię nikt; i zakrywa oblicze swe.

Ale zaranek jest im jako cieó śmierci; jeźli ich kto pozna, przypada na nich strach cienia śmierci.

I wyciągnął Mojżesz rękę swoję na morze, i wróciło się morze zaraz z rana do mocy swojej; a Egipczanie uciekali przeciw jemu; lecz Pan wraził Egipczany w pośród morza.

Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

Lecz gdy słoóce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.