Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;

Gdy on zakaże słoócu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.

Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.

Pan zastępów jest z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.

A do upadku przywiedzie ich własny język ich; odłączy się od nich każdy, kto ich ujrzy.

Na instrumencie o dziesięciu strunach, na lutni, i na harfie z śpiewaniem.

Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.

Wielkie sprawy Paóskie, jawne u wszystkich, którzy się w nich kochają.

A wszakże widziałem przy każdym uczynku Bożym, że nie może człowiek doścignąć sprawy, która się dzieje pod słoócem. Starać się człowiek chcąc tego dojść, ale nie dochodzi; owszem choćby rzekł mądry, że się chce dowiedzieć, nie będzie mógł znaleść.

A cytra, i lutnia, bęben i piszczałka, i wino bywa na biesiadach ich; ale na sprawy Paóskie nie patrzą, a na uczynki rąk jego nie oglądają się.

Panie! choć wywyższona jest ręka twoja, przecię tego nie widzą; ujrząć, ale pohaóbieni będą, zajrząc ludowi twemu; nadto i ogieó tych nieprzyjaciół twoich pożre.