Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.

Jamci utrapiony, i prawie już umierający od gwałtu; ponoszę strachy twoje, i trwożę sobą.

Ponieważ we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoja, obróciła się wilgotność moja w suszę letnią. Sela.