Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.

Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;

Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.

Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się naó.

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

Zapalił się tedy gniewem Jakób na Rachelę, i rzekł: Zażem ja Bóg, który zawściągnął płód żywota twego?

On będzie mówił za cię do ludu, i stanie się, że on będzie tobie za usta, a ty mu będziesz za Boga;

 Tak więc w imieniu Pomazańca  jesteśmy posłami jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Pomazańca prosimy: POJEDNAJCIE SIĘ Z BOGIEM!

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.

Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.

Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą.

W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.

 Wiemy bowiem, że jeśli nawet ziemska nasza kwatera, ten namiot, zburzona będzie, to i tak budowlę od Boga mamy. Dom nie rękoma wybudowany, ale eonowy w niebiosach.