Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

Otom ja lichy, cóż ci mam odpowiedzieć? Rękę moję włożę na usta moje.

Mówiłem raz i drugi, ale więcej nie odpowiem, i nic więcej nie przydam.

Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.

Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.

Psalm Dawidowy. Sądź mię, Panie! Boć ja w niewinności mojej chodzę, a w Panu ufając, nie zachwieję się.

Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!

Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!

Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.

Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.

 Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, aby przeciwnik nie podał cię sędziemu, a sędzia swemu podwładnemu, i abyś nie został wtrącony do więzienia.