Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!

Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zaó.

Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

Niemasz człowieka, coby miał moc nad żywotem, żeby zahamował duszę, ani ma mocy nade dniem śmierci; ani ma, czemby się bronił w tym boju, ani wyswobodzi niezbożnego niepobożność.

Nawet i wysokiego miejsca bać się będą, i będą się lękać na drodze, gdy zakwitnie migdałowe drzewo, także i szaraócza będzie mu ciężka, i żądza go ominie; bo człowiek idzie do domu wiecznego, a płaczący po ulicach chodzić będą,

I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

I stało się, że umarł on żebrak, i odniesiony był od Aniołów na łono Abrahamowe; umarł też i bogacz, i pogrzebiony jest.

A będąc w piekle, podniósłszy oczy swe, gdy był w mękach, ujrzał Abrahama z daleka, i Łazarza na łonie jego.

 Przeznaczone jest ludziom pierwsze życie zakończyć śmiercią, a potem stanąć na sąd.

Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.

Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.