Po tem wszystkiem stało się słowo Paóskie do Abrama w widzeniu, mówiąc: Nie bój się Abramie, jam tarczą twoją, i nagrodą twoją obfitą wielce.

Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!

 Lepszy jest dzień w Twojej zagrodzie, niż gdzie indziej tysiąc dni. Wolę stać w progu domu Boga mojego, niż mieszkać w domach zła.

 Nie bój się, ponieważ jestem z tobą. Nie lękaj się, bo jestem twoim Bogiem. Wzmocnię ciebie i dam ci wsparcie, i podtrzymam prawicą sprawiedliwości mojej.

Cóż tedy rzeczemy na to? Jeźli Bóg za nami, któż przeciwko nam?

Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój.

Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię.

Mądrość i umiejętność będą utwierdzeniem czasów twoich, siłą i obfitem zbawieniem twem, a bojaźó Paóska skarbem twoim.

Jako smutni, wszakże zawsze weseli; jako ubodzy, wszakże wielu ubogacający; jako nic nie mający, wszakże wszystko trzymający.

Słuchajcie, bracia moi mili! azaż Bóg nie obrał ubogich na tym świecie, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami królestwa, które obiecał tym, którzy go miłują?