Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.

Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.

A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.

Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.

Ten, co jest upadku bliski, jest pochodnią wzgardzoną człowiekowi, według myśli pokoju zażywającemu.

Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?

Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.