Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się naó.

Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież naó Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści naó, i na pokarmy jego.

Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości zostaje siła ich.

W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają.

I rzekę do duszy mojej: Duszo! masz wiele dóbr złożonych na wiele lat; odpocznijże, jedz, pij, bądź dobrej myśli.

Takci jest, który sobie skarbi, a nie jest w Bogu bogaty.