Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.

Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.

Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzieó w żałobie chodzę.

Był też niektóry żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u wrót jego owrzodziały.

Pragnąc być nasycony z odrobin, które padały z stołu bogaczowego; ale i psy przychodząc lizały wrzody jego.

Przetoż żałuję i pokutuję w prochu i w popiele.

Tedy posypała Tamar popiołem głowę swą, a pstrą szatę, która była na niej, rozdarła, i włożywszy rękę swą na głowę swoję, poszła, a idąc krzyczała.

Abym sprawił radość płaczącym w Syonie, a dał im ozdobę miasto popiołu, olejek wesela miasto smutku, odzienie chwały miasto ściśnionego; i będą nazwani drzewami sprawiedliwości, szczepieniem Paóskiem, abym był uwielbiony.

I będą narzekali nad tobą głosem wielkim, i będą gorzko wołali, a sypiąc proch na głowy swoje, w popiele się walać będą.

A Pan Bóg był zgotował banię, która wyrosła nad Jonaszem, aby zasłaniała głowę jego, i zastawiała go od gorąca; tedy się Jonasz bardzo z onej bani radował.

Biada ci, Chorazynie! Biada ci, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie ujawniły się te przejawy mocy, które się stały u was to, dawno w worze i popiele by się skorygowały.