Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Błogosławieóstwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

I ostrze miecza jego stępiłeś, a nie ratowałeś go w bitwie.

Ale wy kapłanami Paóskimi nazwani będziecie, sługami Boga naszego zwać was będą; majętności pogan używać będziecie, a w sławie ich wywyższeni będziecie.

Bo Efraim jest jako jałowica wyuczona, kocha się w młóceniu, chociażem Ja następował na cudny kark jej, abym do jazdy używał Efraima, Juda aby orał, a Jakób aby włóczył.