Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

Raniuczko wstaje mężobójca, zabija ubogiego i niedostatecznego, a w nocy jest jako złodziej.

Podkopywają w ciemności domy, które sobie naznaczyli, i nienawidzą światła.