I urodziło mu się siedm synów, a trzy córki.

A miał dobytku siedm tysięcy owiec, i trzy tysiące wielbłądów, i pięć set jarzm wołów, i pięć set oślic, i czeladzi bardzo wiele, tak, iż on mąż był najmożniejszym nad wszystkich ludzi na wschód słoóca.

Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Korzeó mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.

Kto upadnie na ten kamień, potłucze się, na kogo jednak on by spadł, roztłucze się w pył.

Natrze naó na szyję jego z gęstemi i wyniosłemi tarczami swemi.

(Którzy za duszę moję swojej własnej szyi nadstawiali; którym nie ja sam dziękuję, ale i wszystkie zbory pogaóskie.)

Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.

Gdy się ciebie ręką chwytają, łamiesz się i rozcinasz im wszystko ramię; a gdy się podpierają tobą, kruszysz się, choć im nadstawiasz wszystkich biódr.

Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.