Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Nie dopuść, by ona stała się jak martwy płód, który na pół zgniły wychodzi z łona swej matki".

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.