Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?

(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawidowa.)

Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

Lecz ja, Panie! do ciebie wołam, a z poranku uprzedza cię modlitwa moja.

Tedy będę oczekiwał Pana, który skrył oblicze swoje od domu Jakóbowego, i poczekam go.

Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.

Pan się stał jako nieprzyjaciel, połknął Izraela, połknął wszystkie pałace jego, popsuł twierdze jego, i rozmnożył w ludu Judzkim płacz i narzekanie.

Wszakże nie miejcie go za nieprzyjaciela, ale napominajcie jako brata.