Pamiątka jego zginie z ziemi, a imienia jego nie wspomną po ulicach.

Potem rzekł Pan do Mojżesza: Wpisz to dla pamięci w księgi, a włóż to w uszy Jozuego, że pewnie wygładzę pamiątkę Amaleka pod niebem.

Oczy Paóskie otworzone są na sprawiedliwych, a uszy jego na wołanie ich;

Dni moje są jako cieó nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

Błogosławiona jest pamiątka sprawiedliwego; ale imię niezbożnych śmierdzi.

Pomarli, nie ożyją; martwymi będąc nie powstaną, przeto, żeś ich nawiedził i wykorzenił, i wygładził wszystkę pamiątkę ich.

A odpowiadając Abraham rzekł: Otom teraz zaczął mówić do Pana mego, aczem ja proch i popiół.

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą.

 Wiemy bowiem, że jeśli nawet ziemska nasza kwatera, ten namiot, zburzona będzie, to i tak budowlę od Boga mamy. Dom nie rękoma wybudowany, ale eonowy w niebiosach.