Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?

Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?

Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.

Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.

Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują.

Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?

Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.

Pieśó Dawidowa. Nie obruszaj się dla złośników, ani zajrzyj czyniącym nieprawość.

Widziałem niezbożnika nader wyniosłego, a rozłożonego jako drzewo zielone samorosłe;

Że mówią:Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem wiadomość Najwyższy?

Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.

Jako klatka pełna ptaków, tak domy ich pełne są zdrady; przetoż się wzmogli i zbogacili.