Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.

O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?

Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

Izaż się nie godzi na wiele słów odpowiedzieć? Albo izali mąż wielomowny będzie usprawiedliwiony?

Tedyćby objawił tajemnice mądrości, żeś dwa kroć większe karanie nadto zasłużył; przetoż uznaj, że cię Bóg przebaczył dla nieprawości twojej.

Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.

Izali mądry ma na wiatr mówić? albo napełniać wschodnim wiatrem myśl swoję?

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Słyszałem mnie haóbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.

Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.

Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.

Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.

Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.

Mąż bogaty zda się sobie być mądrym; ale ubogi roztropny dochodzi go.

Biada tym, którzy się sobie zdadzą być mądrymi, a sami u siebie roztropnymi!

Myśmy głupi dla Chrystusa, aleście wy roztropni w Chrystusie; myśmy słabi, aleście wy mocni; wyście zacni, aleśmy my bezecni.

Ku zawstydzeniu waszemu to mówię. Nie maszże między wami mądrego i jednego, który by mógł rozsądzić między braćmi swoimi?