I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.

Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.

U niego jest moc i mądrość. Jego jest błądzący, i w błąd zawodzący.

Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?

Skądże tedy mądrość pochodzi? albo gdzie jest miejsce rozumu?

Awaddon i Śmierć oświadczają: ‘Nie doszło tu echo jej sławy’.

Bo on na koóczyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.

On też prawo dżdżom postanowił, a drogę błyskawicom gromów.

Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźó Paóska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem.

Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.

Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.

Albowiem Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.

On zachowuje uprzejmym prawdziwą mądrość; on jest tarczą chodzącym w szczerości,

Ale on uczynił ziemię mocą swą; on utwierdził okrąg świata mądrością swoją, i roztropnością swoją rozciągnął niebiosa.

A mówiąc Danijel rzekł: Niech będzie imię Boże błogosławione od wieku aż na wieki; albowiem mądrość i moc jego jest;

Albowiem ja wam dam usta i mądrość, której nie będą mogli odeprzeć, ani się sprzeciwić wszyscy przeciwnicy wasi.

Lecz samym powołanym i Żydom, i Grekom każemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą.

W którym skryte są wszystkie skarby mądrości i umiejętności.

 A jeśli ktoś z was czuje, że mu brakuje mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich chętnie obdarowuje bez wypominania.

Przy mnie jest rada, i prawdziwa mądrość; jam jest roztropność, a moc jest moja.

Któż doścignął ducha Paóskiego, a kto radcą jego był, żeby mu oznajmił?

Z kim wszedł w radę, żeby mu rozumu przydał, a nauczył go ścieżek sądu? Kto go nauczył umiejętności, a drogę wszelakiej roztropności ukazał mu?

Który opowiadam od początku rzeczy ostatnie, i zdawna to, co się jeszcze nie stało; rzekęli co, rada moja ostoi się, i wszystkę wolę moję uczynię.

Bo któż poznał umysł Paóski? albo kto był rajcą jego?

Którą hojnie wylał na nas we wszelkiej mądrości i roztropności.

W nim, mówię, w którymeśmy i do działu przypuszczeni, przenaznaczeni będąc według postanowienia tego, który sprawuje wszystko według rady woli swojej;