Izali nie lepsza człowiekowi, aby jadł i pił, i dobrze uczynił duszy swojej z pracy swojej? alemci widział, że i to z ręki Bożej pochodzi.

Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.

A któremukolwiek człowiekowi dał Bóg majętność i bogactwo, i dał mu w moc, aby ich używał, i odbierał dział swój, a weselił się z pracy swojej: to jest dar Boży.

Idźże tedy, jedz z radością chleb twój, a pij z dobrą myślą wino twoje; albowiem już wdzięczne są Bogu sprawy twoje.

 Osobom zamożnym nakazuj, by nie mieli o sobie wysokiego mniemania i by nie pokładali ufności w bogactwie, które może ich zawieść, ale by pokładali ufność w Bogu, który każdemu może obficie dostarczyć wszelkich dóbr. 

 Żeby czyniąc dobro, bogacili się dla szlachetnego postępowania, żeby hojnie byli gotowi dzielić się z innymi. 

Przyszedłem do ogrodu mego, siostro moja, oblubienico moja! zbieram myrrę moję z rzeczami wonnemi mojemi; jem plastr mój z miodem moim, piję wino moje z mlekiem mojem. Jedzcież, przyjaciele! pijcie, a pijcie dostatkiem, mili moi!

Tedy przykazał Mojżesz ludowi dnia onego, mówiąc:

Ci zaś staną ku przeklinaniu na górze Hebal: Ruben, Gad, i Aser, i Zabulon, Dan, i Neftali.

Przetoż Żydzi mieszkający po wsiach, i po miasteczkach niemurowanych, obchodzą dzieó czternasty miesiąca Adar z weselem, i z ucztami i z dobrą myślą, posyłając upominki jeden drugiemu.

Według onych dni, w których odpoczęli Żydzi od nieprzyjaciół swoich, a miesiąca tego, który się im był obrócił z smutku w wesele, a z płaczu w dzieó radości; aby obchodzili one dni z ucztami i z weselem, jeden drugiemu upominki, a ubogim dary po syłając.

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

Daj cząstkę siedmiom albo ośmiom; bo nie wiesz, co złego będzie na ziemi.

Wszakże i z tego, co jest wewnątrz, dawajcie jałmużnę, a oto wszystkie rzeczy będą wam czyste.

Owszem mieszkający na ziemi radować się nad nimi będą i weselić; i poślą dary jedni drugim, iż ci dwaj prorocy dręczyli mieszkających na ziemi.

Pan jest mocą moją i tarczą moją, w nim, nadzieję ma serce moje, a jestem poratowany; przetoż się rozweseliło serce moje, a pieśnią moją chwalić go będę.

Pan jest mocą swych, i mocą zbawienia pomazaóca swego on jest.

Wesel się, Izraelu! w Twórcy swoim; synowie Syoóscy! radujcie się w królu swoim.

Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości.

I dotknął się ust moich, a rzekł: Oto się dotknął ten węgiel warg twoich, a odejdzie nieprawość twoja, a grzech twój zgładzony będzie.

Potemem słyszał głos Pana mówiącego: Kogoż poślę? a kto nam pójdzie? Tedym rzekł: Otom ja, poślij mię.

I rzeczesz dnia onego: Wysławiać cię będę, Panie! przeto, że będąc rozgniewany na mię, odwróciłeś zapalczywość gniewu twego, a ucieszyłeś mię.

I będziecie z radością czerpać wody ze zdrojów tegoż zbawienia.

Weselić się z tego będzie pustynia i miejsce leśne, a rozraduje się i zakwitnie jako róża.

Umacniajcie ręce osłabiałe, a kolana zemdlałe posilajcie.

Weseląc weselić się będą w Panu, a dusza moja rozraduje się w Bogu moim; bo mię oblókł w szaty zbawienia, a płaszczem sprawiedliwości przyodział mię, jako oblubieóca ozdobnego chwałą, i jako oblubienicę ozdobioną w klejnoty swoje.

 Synowie Syjonu! Weselcie się i radujcie się w Pany waszym Bogu, bo wam daje deszcz wczesny sprawiedliwie i ześle wam deszcz obfity wiosenny i jesienny. 

 że podczas wielkiej próby, w ucisku, ich wielka radości i ich skrajne ubóstwo obfitowały w bogactwie ich hojności. 

 Z tego powodu trzykrotnie prosiłem Pana, aby mnie od tego uwolnił.  

 Odpowiedział mi Pan: Dostatecznie dużo ci okazuję łaski mojej, ponieważ moc moja w słabości się dokonuje. Z tego powodu z największą chęcią chlubić się będę słabościami swojego ciała, po to by zrobić w sobie miejsce na działanie mocy Pomazańca. 

Aczci i ja w ciele mam ufanie; jeźli kto inszy zda się mieć ufanie w ciele, bardziej ja,