Roku pierwszego Cyrusa, króla Perskiego, aby się wypełniło słowo Paóskie powiedziane przez usta Jeremijaszowe, wzbudził Pan ducha Cyrusa, króla Perskiego, że kazał obwołać i rozpisać po wszystkiem królestwie swojem, mówiąc:

A wstawszy w nocy, ja i mężów trocha ze mną, nie oznajmiłem nikomu, co Bóg mój podał do serca mego, abym uczynił w Jeruzalemie; bydlęcia też nie miałem z sobą, oprócz bydlęcia, na któremem jechał.

Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka.

 Chwała Bogu, który dał taką gorliwość o was do serca Tytusa, 

Albowiem Bóg jest, który sprawuje w was chcenie i skuteczne wykonanie według upodobania swego.

Nie błądźcież, bracia moi mili!

Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały z góry jest, zstępujący od Ojca światłości, u którego nie masz odmiany, ani zaćmienia na wstecz się wracającego.

Umiłowany, nie naśladuj tego, co jest złe, ale to, co jest dobre. Czyniący dobro, jest z Boga, ale kto postępuje źle, nie zna Boga.