Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

Psalm dla dziękczynienia. Wykrzykajcie Panu, wszystka ziemio!

Służcie Panu z weselem, przychodźcie przed oblicze jego z radością.

Wynoszą głos stróżowie twoi, głos wynoszą, a społem wykrzykać będą; bo okiem w oko ujrzą, że zasię Pan Syon przywiedzie.

I dam im serce jedno, i drogę jednę, aby się mnie bali po wszystkie dni, tak, aby się im dobrze działo, i synom ich po nich;

A onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, a żaden z majętności swoich nie zwał nic swojem własnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne.

 Abyście jednomyślnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jeszu Pomazańca.

A gdy wziął one księgi, zaraz ono czworo zwierząt i oni dwadzieścia i cztery starcy upadli przed Barankiem, mając każdy z nich cytry i czasze złote, pełne wonnych rzeczy, które są modlitwy świętych.

I uczyniłeś nas Bogu naszemu królami i kapłanami, i królować będziemy na ziemi.

Mówiących głosem wielkim: Godzien jest ten Baranek zabity, wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieóstwo.

A czworo onych zwierząt rzekło: Amen. A oni dwadzieścia i cztery starcy upadli i kłaniali się żyjącemu na wieki wieków.

Widzieli ciągnienia twoje, Boże! ciągnienia Boga mego i króla mego w świątnicy.

Wprzód szli śpiewacy, a za nimi grający na instrumentach, a w pośrodku panienki bijąc w bębny.

I wszyscy synowie Izraelscy, widząc, gdy zstępował ogieó, i chwała Paóska na dom, upadli twarzą swą na ziemię, na tło, a kłaniając się chwalili Pana, że dobry, że na wieki miłosierdzie jego.

Wysłwiajcie Pana; albowiem dobry, bo na wieki trwa miłosierdzie jego.

Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki. I rzekł wszystek lud Amen, i chwalił Pana.

Lecz Obededoma i braci ich sześdziesiąt i ośm, Obededoma mówię, syna Jedytunowego, i Hosę, uczynił odźwiernymi.

Aby ofiarowali całopalenia Panu na ołtarzu całopalenia ustawicznie rano i w wieczór, a to według wszystkiego, co napisano w zakonie Paóskim, który przykazał Izraelowi.

I śpiewali jedni po drugich chwaląc a wysławiając Pana, że dobry, że na wieki miłosierdzie jego nad Izraelem. Wszystek także lud krzyczał krzykiem wielkim, chwaląc Pana, przeto, iż był założony dom Paóski.

Wysławiajcież Pana, albowiem jest dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Wysławiajcież Pana nad panami; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Który mądrze niebiosa uczynił; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Który uczynił światła wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Miesiąc i gwiazdy, aby panowały w nocy; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Który wywiódł Izraela z pośrodku ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Który rozdzielił morze Czerwone na rozdziały; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

I wrzucił Faraona z wojskiem jego w morze Czerwone; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Który poraził królów wielkich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Sehona; króla Amorejskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

I dał ziemię ich w dziedzictwo; albowiem na wieki miłosierdzie jego;

Który w uniżeniu naszem pamięta na nas; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Który daje pokarm wszelkiemu ciału; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Słyszany, mówię, będzie głos radości, i głos wesela, głos oblubieóca, i głos oblubienicy, głos mówiących: Wysławiajcie Pana zastępów; albowiem dobry jest Pan, albowiem na wieki miłosierdzie jego; i głos przynoszący ofiarę chwały do domu Paóskiego, gdyż przywrócę pojmanych z tej ziemi, jako na początku, mówi Pan.

Tedy okrył obłok namiot zgromadzenia, a chwała Paóska napełniła przybytek.

Tak, iż nie mógł Mojżesz wnijść do namiotu zgromadzenia; bo był nad nim obłok, a chwała Paóska napełniła była przybytek.

I stało się, gdy wychodzili kapłani z świątnicy, że obłok napełnił dom Paóski.

Tedy rzekł Salomon: Pan powiedział, iż miał mieszkać we mgle.