Bo mię skryje w dzieó zły w przybytku swoim; zachowa mię w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mię.

Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.

Ponieważ mię cały dzieó biją, a karanie cierpię na każdy poranek.

Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu.

Sprawiedliwym zostaniesz, Panie! jeźli się z tobą rozpierać będę; a wszakże o sądach twoich z tobą mówić będę. Czemuż się droga niezbożnych szczęści? Czemuż spokojnie żyją wszyscy, którzy bardzo wystąpili przeciwko tobie?

Izaliś ty nie jest od wieku, Panie, Boże mój, święty mój? myć nie pomrzemy; o Panie! postawiłeś go na sąd; ty, o skało nasza! na karanieś go ugruntował.