Rzekł tedy Filistyóczyk do Dawida: Izalim ja pies, iż ty idziesz na mię z kijem? I przeklinał Filistyóczyk Dawida przez bogi swoje.

Tedy ukłoniwszy się, rzekł: Coż jest sługa twój, żeś się obejrzał na psa zdechłego, jakom ja jest?

Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.

Stróżowie jego ślepi, wszyscy zgoła nic nie umieją, wszyscy są psami niememi, nie mogą szczekać; ospałymi są, leżą, kochają się w drzemaniu.

A są psami obżartemi, nie mogą się nigdy nasycić; sami się pasąc nie umieją nauczać. Wszyscy się za drogą swoją udali, każdy za łakomstwem swojem z strony swej, mówiąc:

Nie dajcie psom tego, co święte, i nie rzućcie swoich pereł przed świnie, aby nie podeptały ich swoimi nogami, a następnie nie obróciły się i was nie poszarpały.

Upatrujcie psy, upatrujcie złych robotników, upatrujcie rozerwanie.

 Na zewnątrz są psy, farmakolodzy, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy lubiący i żyjący w kłamstwie. 

Najzdradliwsze jest serce nadewszystko i najprzewrotniejsze, któż je pozna?

Wówczas Piotr, powiedział: Choćby wszyscy się Tobą zgorszyli, ja się nigdy nie zgorszę.

Piotr zaczął zapewniać: Choćby przyszło mi razem z Tobą umrzeć, na pewno się Ciebie nie wyprę. Podobnie twierdzili pozostali uczniowie.

I odpowiedział mu Elizeusz: Idź, powiedz mu: Wprawdziebyści mógł żyć; wszakże okazał mi Pan, że pewnie umrzesz.

Ale Pan rzekł do niego: idź, wróć się drogą twą na puszczę Damaską, a gdy tam przyjdziesz, pomażesz Hazaela za króla nad Syryją;

Biada tym, którzy wymyślają nieprawość, i knują złe na łożach swoich, a na świtaniu rano do skutku je przywodzą, gdyż to jest w mocy rąk ich.