Przetoż teraz obacz, a rozmyśl się, co masz czynić; boć już gotowe nieszczęście na pana naszego, i na wszystek dom jego; lecz on jest człowiekiem niezbożnym, że z nim trudno mówić.

Pospieszyła się tedy Abigail, i wzięła dwieście chleba, i dwie łagwi wina, i pięć owiec oprawnych, i pięć miar prażma, i sto wiązanek rodzynków, i dwieście funtów fig, a włożyła to na osły;

I zgromadzili braci swych, którzy poświęciwszy się przyszli według rozkazania królewskiego, i rozkazania Paóskiego, aby wyczyścili dom Paóski.

Jeźliżeby łaknął ten, co cię nienawidzi, nakarm go chlebem; a jeźliby pragnął, daj mu się napić wody;

Bo węgle rozpalone zgromadzisz na głowę jego, a Pan ci nagrodzi.

 Jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i narody tego nie czynią?

Owszem miłujcie nieprzyjacioły wasze, i czyócie im dobrze, i pożyczajcie, nic się stąd nie spodziewając, a będzie wielka zapłata wasza, i będziecie synami Najwyższego; albowiem on dobrotliwy jest przeciw niewdzięcznym i złym.

A on chcąc samego siebie usprawiedliwić, rzekł do Jeszu: I któż jest mi bliźni?

Przypadkiem przechodził tą drogą kapłan, który nie pomógł mu, choć go widział.

Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, zlitował się nad nim: 

 Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: "Miej o niego staranie, a jeśli, co więcej, wydasz, ja oddam ci, gdy będę wracał".

A on rzekł: Ten, który uczynił miłosierdzie nad nim. Rzekł mu tedy Jeszu: Idźże, i ty uczyó także.

A gdy król Syryjski walczył z Izraelem, i naradzał się z sługami swoimi, mówiąc: Na tem a na tem miejscu położy się wojsko moje;

Tedy posłał mąż Boży do króla Izraelskiego, mówiąc: Strzeż się, abyś nie przechodził przez ono miejsce; bo tam Syryjczycy są na zasadzce.

A z Syryi wyszła była swawolna kupa, która pojmała z ziemi Izraelskiej dzieweczkę nie wielką, a ta służyła żonie Naamanowej.

A tak oblężone było miasto aż do jedenastego roku króla Sedekijasza.