Która rzekła do pani swej: O gdyby się pan mój dostał do proroka, który jest w Samaryi! pewnieby go uzdrowił od trądu jego.

I zawołał Dawid na lud, i na Abnera, syna Nerowego, mówiąc: Nie ozwieszże się Abnerze? I odpowiadając Abner, rzekł: Któżeś ty, co wołasz na króla?

Nie dobra to, coś uczynił. Jako żywy Pan, żeście winni śmierci, którzyście nie strzegli pana waszego, pomazaóca Paóskiego. A teraz, patrz, kędy jest włócznia królewska, i kubek od wody, co był w głowach jego?

Tedy słudzy króla Syryjskiego rzekli do niego: Bogowie ich są bogowie górni, przetoż nas przemogli; a wszakże zwiedźmy z nimi bitwę w polu a ujrzysz, jeźli ich nie przemożemy.

Ale mu rzekli słudzy jego: Słychaliśmy za pewne, że królowie domu Izraelskiego są królowie miłosierni. Niech włożymy proszę wory na biodra nasze, i powrozy na głowy nasze, a wynijdziemy do króla Izraelskiego, snać żywo zostwi duszę twoję.

Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.

Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.

Ale gdy usłyszał Ebedmelech Murzyn, dworzanin, który był w domu królewskim, że Jeremijasza podano do dołu, (a król siedział w bramie Benjaminowej,)

Królu, panie mój! źle uczynili ci mężowie wszystko, co uczynili Jeremijaszowi prorokowi, że go wrzucili do tego dołu; boćby był umarł na pierwszem miejscu od głodu, ponieważ już niemasz żadnego chleba w mieście.

Co Elizeusz widząc, wołał: Ojcze mój, ojcze mój! Wozie Izraelski i jazdo jego. I nie widział go więcej. A pochwyciwszy szaty swe rozdarł je na dwie części.

I rzekł król Izraelski do Elizeusza, gdy je ujrzał;

I zabrał wszystko złoto i srebro i wszystkie naczynia, które się znalazły w domu Paóskim, i w skarbach domu królewskiego, i ludzie zastawne, i wrócił się do Samaryi.

I kazał go wozić na wtórym wozie swoim, a wołano przed nim: Kłaniajcie się. I przełożył go nad wszystką ziemią Egipską.

Syn ma w uczciwości ojca, a sługa pana swego; jaźlim tedy Ja ojcem, gdzież jest cześć moja? i jeźliżem Ja panem, gdzież jest bojaźó moja? mówi Pan zastępów wam, o kapłani! którzy lekce poważacie imię moje, a wszakże mówicie: W czemże lekce poważamy imię twoje?

Nikogo też na ziemi nie nazywajcie swoim ojcem, ponieważ macie jednego Ojca w niebiosach.

Bo choćbyście mieli dziesięć tysięcy pedagogów w Chrystusie, wszakże niewiele ojców macie; bom ja was w Jeszu Chrystusie przez Ewangieliję spłodził.

Albowiem ponieważ w mądrości Bożej świat nie poznał Boga przez mądrość, upodobało się Bogu przez głupie kazanie zbawić wierzących,

Ale co głupiego jest u świata tego, to wybrał Bóg, aby zawstydził mądrych, a co mdłego u świata, wybrał Bóg, aby zawstydził mocnych.

I wysłał do niego Elizeusz posła, mówiąc: Idź, a omyj się siedm kroć w Jordanie, a przywrócić się zdrowie ciała twego, i będziesz oczyszczony.

Gdy do niego przyszedł Natan prorok, potem jak był wszedł do Betsaby.

Oto w nieprawości poczęty jestem, a w grzechu poczęła mię matka moja.

 Umyjcie się, bądźcie naprawdę czyści, usuńcie złośliwość z dusz swoich, ponieważ ja to zło widzę. Przestańcie działać rujnująco.

Rzekł mu Piotr: Nie będziesz ty nóg moich umywał na wieki. Odpowiedział mu Jeszu: Jeźli cię nie umyję, nie będziesz miał cząstki ze mną.

 Dlaczego teraz zwlekasz? Wstań, zanurz się i zmyj z siebie swoje uchybienia, wzywając Jego imienia! 

 aby go wyodrębnić do czystości, kąpielą wodną w mowie;

Aby go sobie wystawił chwalebnym kościołem, nie mającym zmazy albo zmarszczku, albo czego takiego, ale iżby był święty i bez nagany.

Nie z uczynków sprawiedliwości, które byśmy my czynili, ale podług miłosierdzia swego zbawił nas przez omycie odrodzenia i odnowienia Ducha Świętego,

Przystąpmyż z prawdziwem sercem w zupełności wiary, mając oczyszczone serca od sumienia złego,

 Tego odpowiednikiem jest zanurzenie, które i nas teraz wybawia, nie od brudu ciała, lecz jest prośbą do Boga o czyste sumienia, możliwe do osiągnięcia dzięki zmartwychwstaniu Pomazańca Jeszu.

 Odpowiedziałem mu: "Panie, ty znasz odpowiedź". I rzekł do mnie: "To są ci, którzy przychodzą z ucisku wielkiego, wymyli długie szaty, i wybielili je we krwi Baranka".