I stało się potem, że się rozniemógł syn onej niewiasty, pani domu onego, a była niemoc jego bardzo ciężka, tak, że w nim tchu nie zostało.

A płakali wszyscy, i narzekali nad nią. Ale on rzekł: Nie płaczcież! Nie umarłać, ale śpi.

I naśmiewali się z niego, wiedząc, że była martwa.

Przyszedłszy tedy Jeszu, znalazł go już cztery dni w grobie leżącego.