I stanie się, że gdy cię obaczą Egipczanie, rzeką: Żona to jego; i zabiją mię, a ciebie żywo zostawią.

Mów, proszę, żeś jest siostrą moją, aby mi dobrze było dla ciebie, i żywa została dla ciebie dusza moja.

Pewnie się ta rzecz wyjawiła. Usłyszał tedy Farao tę rzecz, i szukał zabić Mojżesza. Lecz Mojżesz uciekł od twarzy Faraonowej, i mieszkał w ziemi Madyjaóskiej; a przyszedłszy tam siedział u studni.

I stało się w one dni, że zebrali Filistynowie wojska swe na wojnę, aby walczyli z Izraelem. Tedy Achis rzekł do Dawida: Wiedz wiedząc, iż ze mną pociągniesz na wojnę, ty i mężowie twoi.

Ja, Jam jest pocieszyciel wasz. Któżeś ty, że się boisz człowieka śmiertelnego, i syna człowieczego trawie podobnego?

Że zapominasz na Pana stworzyciela swego, który rozciągnął niebiosa, i założył ziemię? a że się lękasz ustawicznie każdego dnia popędliwości trapiącego, gdy się gotuje, aby zatracał? Ale gdzież jest ta popędliwość trapiącego?

Doszło do tej sytuacji, po to, żeby zostały wypełnione Pisma proroków. Wówczas wszyscy uczniowie uciekli, zostawiając Go.

On zaś wyparł się wobec wszystkich: Nie wiem, o czym mówisz.

Ponownie wyparł się, przysięgając: Nie znam tego człowieka.

Wtedy zaczął się zaklinać i przysięgać: Nie znam tego człowieka. Wówczas zapiał kogut.

 Żebym się nie wynosił nadmiarem objawień, otrzymałem kolec wbity w ciało, który niczym posłaniec szatana bije mnie, bym się nie wywyższał. 

Dlatego nazwano miejsce ono Beerseba; albowiem tam obaj przysięgli.

Potem rzekł Amazyjasz do Amosa: O widzący! uchodź, uciekaj do ziemi Judzkiej, a jedz tam chleb, i tam prorokuj;

Ale w Betelu więcej nie prorokuj; bo to jest świątnica królewska, i dom królewski.