I spoiła się dusza jego z Dyną, córką Jakóbową, a rozmiłowawszy się dzieweczki, mówił do serca jej.

Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.

Cieszcie, cieszcie lud mój! mówi Bóg wasz.

W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana.

Boże mój! wyrwij mię z ręki niezbożnika, z ręki przewrotnego i gwałtownika;

Na tobiem spoległ zaraz z żywota; tyś mię wywiódł z żywota matki mojej; w tobie chwała moja zawżdy.

Nie odrzucajże mię w starości mojej; gdy ustanie siła moja, nie opuszczaj mię.

Mówiąc: Bóg go opuścił, goócież go, a pojmijcie go; boć nie ma, ktoby go wyrwał.

A przetoż aż do starości i sędziwości nie opuszczaj mię, Boże! aż opowiem ramię twoje temu narodowi, i wszystkim potomkom moc twoję.

Który, acześ przypuścił na mię wielkie i ciężkie uciski, wszakże zasię do żywota przywracasz mię, a z przepaści ziemskich zasię wywodzisz mię.

Pieśó stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.