Snać trafili na łup, i dzielą go? Panienka jedna albo dwie dostaną się mężowi jednemu; łupy rozlicznych barw oddawają Sysarze, a łupy pstro haftowane, i łupy pstro z obu stron tkane dostawają się na szyję łupy biorących.

Pan dał słowo swe, i tych, którzy pociechy zwiastowali, zastęp wielki mówiących.

Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.

I rzekł Pan: Iż się wynoszą córki Syoóskie, a chodzą szyje wyciągnąwszy, i mrugając oczyma przechodzą się, a drobno postępując nogami swemi szelest czynią:

Dnia onego odejmie Pan ochędóstwo podwiązek, także czepce i zawieszenia,

Bieretki, i zapony, i bindy, i przedniczki, i nausznice;

Odmienne szaty, i płaszczyki, i podwiki, i wacki,

I będzie miasto wonnych rzeczy smród, a miasto pasa rozpasanie, a miasto utrefionych włosów łysina, a miasto szerokiej szaty opasanie worem, a miasto piękności ogorzelina.

I zasmucą się, a płakać będą bramy jego, a spustoszony na ziemi siedzieć będzie.

Izali zapomina panna ubioru swego, i oblubienica klejnotów swoich? Ale lud mój zapomniał mię przez dni niezliczone.

Podobnie też kobiety niech ubierają się skromnie, a przyozdabiają ze wstydliwością i umiarem, nie przesadnie z zaplatanymi włosami albo obwieszone złotem lub perłami, albo przesadnie kosztownym strojem,

Lecz jak przystoi kobietom, które chcą uchodzić za pobożne, niech ozdobą ich będzie dobre postępowanie.

Ich ozdobą niech będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie,

Tak samo bowiem i dawniej święte niewiasty, które miały nadzieję w Bogu, same siebie ozdabiały, a były poddane swoim mężom.