Oczekujże Pana, zmacniaj się, a on utwierdzi serce twoje; przetoż oczekuj Pana.

Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.

Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.

Tedy będę oczekiwał Pana, który skrył oblicze swoje od domu Jakóbowego, i poczekam go.

 Będzie się mówić w tym dniu: To jest nasz Bóg, w którym pokładaliśmy nadzieję na wybawienie. To jest nasz Pan, na którego czekaliśmy, by móc się cieszyć i radować z Jego zbawienia.

Na drodze sądów twoich, Panie! oczekujemy cię; żądność duszy naszej jest do imienia twego, i do wspominania na cię.

A dlategoć Pan czekać będzie, aby się zmiłował nad wami, i dlatego się wywyższy, aby się zlitował nad wami; albowiem Pan jest Bogie sądu; błogosławieni wszyscy, którzy naó oczekują.

Przeto, że jeszcze do pewnego czasu odłożone jest widzenie, które wypowie na skoóczeniu jego, a nie skłamie; a jeźliby na chwilę odwłaczał, oczekuj naó; boć zapewne przyjdzie, a nie omieszka.

Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. 

Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie.

A poczekawszy jeszcze drugie siedem dni, po wtóre wypuścił gołębicę z korabia.

I dokoóczył Bóg dnia siódmego dzieła swego, które uczynił; i odpoczął w dzieó siódmy od wszelkiego dzieła swego, które uczynił.

I błogosławił Bóg dniowi siódmemu, i poświęcił go; iż weó odpoczął od wszelkiego dzieła swego, które był stworzył Bóg, aby uczynione było.