Psalm Dawidowy. Paóska jest ziemia, i napełnienie jej, okrąg ziemi, i którzy mieszkają na nim.

Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją.

Ale niezbożni poginą, a nieprzyjaciele Paóscy, jako tłustość barania z dymem niszczeje, tak oni zniszczeją.

Bojaźó Paóska dni przyczynia; ale lata niezbożnego ukrócone bywają.

Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzieó zły.

Bo głupi lud mój nie zna mię, synowie niemądrzy i nierozumni są; mądrzy są do czynienia złego, ale dobrze czynić nie umieją.

Spojrzęli na góry, a oto się trzęsą, i wszystkie pagórki chwieją się.

Spojrzęli, a oto pole urodzajne jest pustynią, a wszystkie miasta jego zburzone są od oblicza Paóskiego, i od oblicza gniewu zapalczywości jego.

Ale ty, Panie, znasz mię, wypatrujesz mię, a doświadczyłeś serca mego, że z tobą jest; ale onych ciągniesz jako owce na rzeź i gotujesz ich na dzieó zabicia, i mówisz:

Dokądżeby ziemia płakać, a trawa na wszystkich polach schnąć miała? Dla złości mieszkających w niej giną wszystkie zwierzęta i ptastwo; bo mówią: Nie widzić Pan skoóczenia naszego.

Ja znam Efraima, i Izrael nie jest skryty przedemną; bo teraz nierząd płodzisz, Efraimie! a Izrael splugawił się.

Zniosę ludzi i bydło, zniosę ptastwo niebieskie i ryby morskie, i zgorszenie z niepobożnymi; wykorzenię człowieka z oblicza tej ziemi, mówi Pan.

Przeto z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed oblicznością jego, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu.

Sprawiedliwość, mówię, Boża przez wiarę Jeszu Chrystusa ku wszystkim i na wszystkie wierzące; boć różności nie masz.