Przetoż nienawidził Ezaw Jakóba dla błogosławieóstwa, którem mu błogosławił ojciec jego; i mówił Ezaw w sercu swem: Przybliżają się dni żałoby ojca mego, a zabiję Jakóba, brata mego.

I oznajmiono Rebece słowa Ezawa, syna jej starszego, która posławszy, wezwała Jakóba, syna swego młodszego, i rzekła do niego: Oto Ezaw, brat twój, cieszy się tem, iż cię zabije.

Tedy je dał pod straż do trzech dni.

Głos straszliwy brzmi w uszach jego, że czasu pokoju pustoszący przypadnie naó.

Nie wierzy, żeby się miał nawrócić z ciemności, obawiając się zewsząd miecza.

Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Boga nie wzywają.

Uciekają niezbożni, choć ich nikt nie goni: ale sprawiedliwi jako lwię młode są bez bojaźni.

 Widać to po ich uczynkach, które pochodzą z prawa, zapisanego w ich sercach. Prawo to wspólnie z ich sumieniem w odpowiednim czasie rozliczy ich, stając się ich oskarżycielem lub obrońcą.