Wspomniał też Bóg, na Rachelę, i wysłuchał ją Bóg, a otworzył żywot jej.

I nazwała imię jego Józef, mówiąc: Niech mi przyda Pan drugiego syna.

A imię drugiego nazwał Efraim, mówiąc: Iż mię rozmnożył Bóg w ziemi utrapienia mego.

A synów Józefowych, którzy mu się urodzili w Egipcie, dusz dwie. A tak wszystkich dusz domu Jakóbowego, które weszły do Egiptu, było siedemdziesiąt.

To gdy się stało, dano znać Józefowi: Oto, ojciec twój zachorzał; który wziąwszy dwóch synów swoich z sobą, Manasesa i Efraima, jechał do niego.

Przetoż teraz dwaj synowie twoi, którzyć się urodzili w ziemi Egipskiej, pierwej niżem ja tu do ciebie przyszedł do Egiptu, moi są, Efraim i Manases; jako Ruben i Symeon moi będą.

Anioł, który mię wyrwał ze wszystkiego złego, niech błogosławi dzieciom tym, a niech będą nazywani od imienia mego, i od imienia ojców moich, Abrahama i Izaaka, a jako ryby niech się rozmnożą na ziemi.

Ale się zbraniał ojciec jego, i rzekł: Wiemci synu miły, wiem; i tenci się stanie w lud wielki, tenci też urośnie; a wszakże brat jego młodszy urośnie nadeó, a z nasienia jego wyjdzie mnóstwo narodów.

Błogosławił im tedy dnia onego, mówiąc: Przez cię będzie błogosławił Izrael, mówiąc: Niech cię wystawi Bóg jako Efraima, i jako Manasesa; a tak przełożył Efraima nad Manasesa.

Teć są ciągnienia synów Izraelskich, którzy wyszli z ziemi Egipskiej według hufów swych pod sprawą Mojżesza i Aarona.

Naprzód wyciągnąwszy z Ramesses, miesiąca pierwszego, piętnastego dnia tegoż pierwszego miesiąca, nazajutrz po święcie przejścia, wyszli synowie Izraelscy ręką wyniosłą przed oczyma wszystkich Egipczanów;

Ruszywszy się tedy synowie Izraelscy z Ramesses, położyli się obozem w Suchot.

A ruszywszy się z Etam, nawrócili się do Fihahyrot, które jest przeciw Baalsefon, i położyli się obozem przed Migdolem.

A ruszywszy się z Mara, przyszli do Elim; a w Elim było dwanaście źródeł wód, i siedemdziesiąt drzew palmowych, i położyli się tam obozem.

A ruszywszy się od morza czerwonego, położyli się obozem na puszczy Syn.

A ruszywszy się z Dafka, położyli się obozem w Alus.

A ruszywszy się z Rafidym, położyli się obozem na puszczy Synaj.

A ruszywszy się z Kibrot hataawa, położyli się obozem w Hezerot.

A ruszywszy się z Retma, położyli się obozem w Remmon Fares.

A ruszywszy się z Lebna, położyli się obozem w Ressa.

A ruszywszy się z Kieelata, położyli się obozem na górze Sefer.

A ruszywszy się z Charada, położyli się obozem w Makelot.

A ruszywszy się z Tahatu, położyli się obozem w Tare.

A ruszywszy się z Metka, położyli się obozem w Hesman.

A ruszywszy się z Moserot, położyli się obozem w Benejaakan.

A ruszywszy się z Horgidgad, położyli się obozem u Jotbata.

A ruszywszy się z Habrona, położyli się obozem w Asyjongaber.

A ruszywszy się z Kades, położyli się obozem na górze Hor, na granicach ziemi Edomskiej.

A miał Aaron sto dwadzieścia i trzy lat, gdy umarł na górze Hor.

A ruszywszy się z góry Hor, położyli się obozem w Salmona.

Padł też los synom Józefowym od Jordanu ku Jerychu przy wodach Jerycha na wschód słoóca, puszcza, która idzie od Jerycha przez górę Betel.

Potem się ciągnie ku morzu do granicy Jaflety, aż do granicy Bet Horonu dolnego, i aż do Gazer, a koóczy się aż u morza.

A była granica synów Efraimowych według domów ich; była mówię granica dziedzictwa ich na wschód słoóca od Attarot Adar aż do Bet Horon wyższego.

I ciągnie się od Janoe do Attarot i Naarata, a przychodzi do Jerycha, a wychodzi ku Jordanowi.

Miasta też oddzielone synom Efraimowym były w pośród dziedzictwa synów Manasesowych, wszystkie miasta i wsi ich.

Tedy rzekli synowie Józefowi do Jozuego, mówiąc: Przeczżeś nam dał w dziedzictwo los jeden, i sznur jeden? a myśmy lud wielki i dotąd błogosławił nam Pan.

Któremu odpowiedzieli synowie Józefowi: Nie dosyć nam na tej górze; do tego wozy żelazne są u wszystkich Chananejczyków, którzy mieszkają w ziemi nadolnej, i u tych, którzy mieszkają w Betsan i w miasteczkach jego, także u tych, którzy mieszkają w dolinie Jezreel.

Błogosławiony mąż, który nie chodzi w radzie niepobożnych, a na drodze grzesznych nie stoi, i na stolicy naśniewców nie siedzi;

Albowiem będzie jako drzewo nad strumieniem wód w sadzone, które owoc swój wydaje czasu swego, a liść jego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.

Pieśó stopni. Błogosławiony wszelki, który się boi Pana, który chodzi drogami jego.

Żona twoja będzie jako winna macica płodna po bokach domu twego; dziatki twoje jako latorośle oliwne około stołu twego.

I miała rózgi mocne na sceptry panujących, a wywyższył się wzrost jej między gęstemi gałęziami, tak, że była okazała dla wysokości swojej, i dla mnóstwa latorośli swoich.