I rzekła do Abrahama: Wyrzuć tę służebnicę, i syna jej; albowiem nie będzie dziedziczył syn tej służebnicy z synem mym Izaakiem.

Tedy rzekł Bóg do Abrahama: Niech to przykro nie będzie w oczach twoich z strony dziecięcia, i z strony służebnicy twojej; coćkolwiek rzecze Sara, usłuchaj głosu jej; boć w Izaaku nazwane będzie nasienie.

A urodziła Sara, żona pana mego syna panu memu, w starości jego, któremu dał wszystko, co ma.

Wozów Bożych jest dwadzieścia tysięcy, wiele tysięcy Aniołów; ale Pan między nimi jako na Synaj w świątnicy przebywa.

Wszystko przekazał mi mój Ojciec. A nikt nie zna Syna, tylko Ojciec i nikt nie zna Ojca, tylko Syn oraz ten, komu Syn zechce objawić.

Jeszu podszedł i powiedział im: Dana mi została wszelka władza w niebie i na ziemi.

Ojciec miłuje Syna, i wszystko dał w ręce jego.

Jakoś mu dał moc nad wszelkiem ciałem, aby tym wszystkim, któreś mu dał, dał żywot wieczny.

A jeźliż dziećmi, tedy i dziedzicami, dziedzicami wprawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Chrystusowymi, jeźli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni.

Który ani własnemu Synowi nie przepuścił, ale go za nas wszystkich wydał: jakoż by wszystkiego z nim nie darował nam?

 nie wszyscy, przez to, że są potomkami Abrahama, są jego dziećmi, ale w Isaaku nazwani będą Twoim potomstwem.

Albowiem obietnicy słowo to jest: O tym właśnie czasie przyjdę, a Sara będzie miała syna;

A tak niech się nikt nie chlubi ludźmi; albowiem wszystkie rzeczy są wasze.

Aleście wy Chrystusowi, a Chrystus Boży.

 Jeśli wy (jesteście) pomazańcowi, to abrahamowym potomstwem jesteście, a według obietnicy dziedzicami.

My tedy, bracia! tak jako Izaak, jesteśmy dziatkami obietnicy.

 Bo spodobało się, by w Nim cała pełnia zamieszkała.

 Ostatnio przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego uczynił eony.