Uciekł tedy Jefte przed bracią swoją, a mieszkał w ziemi Tob: i zebrali się do niego ludzie ogołoceni, i poszli z nim.

 A od czasu Jana Zanurzyciela aż dotąd królestwo niebios doznaje przemocy i ludzie gwałtowni przechwytują je.

 Przyjdźcie do Mnie wszyscy przemęczeni i przeciążeni, a Ja odświeżę [dam odpoczynek] was.

Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać.

Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. 

Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: "Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie". 

Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.

 Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?"

A ona będąc w gorzkości serca, modliła się Panu, i wielce płakała.

Umarł tedy Saul, i trzej synowie jego, i wyrostek jego, co za nim broó nosił, i wszyscy mężowie jego dnia onego wespół.

Na to mu odpowiedzieli synowie Dan: Niech nie słyszymy głosu twego za sobą, by się snać nie rzucili na was mężowie rozgniewani, a straciłbyś duszę twoję i duszę domu twego.

Nadto rzekł Chusaj: Świadomyś ojca twego i mężów jego, iż są mężni, i serca zajuszonego, jako niedźwiedzica osierociała w polu; do tego ojciec twój jest mąż waleczny, i nie będzie nocował z ludem.

Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.

O tym czasie jutro poślę do ciebie męża z ziemi Benjamin, którego pomażesz za wodza nad ludem moim Izraelskim; a on wybawi lud mój z rąk Filistyóskich. Bom wejrzał na lud mój, gdyż przyszło wołanie jego do mnie.

I rzekł Dawid do Abnera: Azaż ty nie mąż? A któż jakoś ty w Izraelu? przeczżeś tedy nie strzegł króla, pana twego? bo przyszedł jeden z ludu, chcąc zabić króla, pana twego.

Nie dobra to, coś uczynił. Jako żywy Pan, żeście winni śmierci, którzyście nie strzegli pana waszego, pomazaóca Paóskiego. A teraz, patrz, kędy jest włócznia królewska, i kubek od wody, co był w głowach jego?

A przeszłych czasów, gdy Saul był królem nad nami, tyś wywodził i przywodził Izraela. Nad to rzekł Pan do ciebie: Ty będziesz pasł lud mój Izraelski, a ty będziesz wodzem nad Izraelem.

Nadto nabudował ołtarzy wszystkiemu wojsku niebieskiemu w obu sieniach domu Paóskiego.

Ci także trzej ze trzydziestu przedniejszych wstąpili na skałę do Dawida do jaskini Odollam, gdyż wojsko Filistyóskie leżało obozem w dolinie Rafaim;

Pragnęł tedy Dawid: Oby mi się kto dał napić wody z studni Betlehemskiej, która jest u bramy!

I rzekł: Nie daj mi tego, Boże mój, abym to uczynić miał! Izali krew tych mężów pić będą, którzy odważyli żywot swój? albowiem z odwagą żywota swego przynieśli ją; i nie chciał jej pić. Toć uczynili trzej oni mocarze.

Albowiem wyrwie ubogiego wołającego, i nędznego, który nie ma pomocnika.

Od zdrady i gwałtu wybawi duszę ich; bo droga jest krew ich przed oczyma jego.

On usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują uzdrowiciela silni, lecz ci, którzy się źle mają. 

 Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników». 

 Przystało bowiem Temu, z powodu którego wszystko, i za sprawą którego wszystko, wielu synów w chwale poprowadziwszy, Przywódcę zbawienia ich przez cierpienie dopełnić [udoskonalić].