W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się nawrócisz do ziemi, gdyżeś z niej wzięty; boś proch, i w proch się obrócisz.

Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

Bo prace rąk twoich pożywać będziesz; błogosławionym będziesz, i będzieć się dobrze działo.

Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.

W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy.

Rozrządź na polu robotę twoję, a sprawuj pilnie rolę swoję; a potem będziesz budował dom twój.

I przyłożyłem do tego serce swe, abym szukał, i doszedł mądrością swoją wszystkiego, co się dzieje pod niebem. (Tę zabawę trudną dał Bóg synom ludzkim, aby się nią trapili.)

Jest ciężka bieda, którąm widział pod słoócem; bogactwa zachowane na złe pana swego.

 Kradnący, więcej nie kradnie, bardziej zaś (niech się) trudzi, wypracowując własnymi rękoma dobro, aby miał przekazywać potrzebę mającemu. 

I pilnie się starali, abyście spokojnymi byli i rzeczy swoich pilnowali, i pracowali własnymi rękami swemi, jakośmy wam przykazali;

Abyście uczciwie chodzili przed obcymi, a w niczem abyście nie mieli niedostatku.

Albowiem gdyśmy byli u was, tośmy wam rozkazali, że jeźli kto nie chce robić, niechajże też nie je.