a Życie ujawniło [zostało ujawnione] (się) i zobaczyliśmy i zaświadczamy i oznajmiamy [informujemy] wam Życie eonowe [wieczne], które było u Ojca, a ujawniło [zostało uwidocznione] (się) nam.

 W tym ujawniła (się) miłość Boga w nas, że Syna Swego jedynego posłał Bóg na świat, żebyśmy żyli przez Niego. 

 Umiłowani, jeśli tak Bóg umiłował nas i my powinniśmy wzajemnie miłować.

 Przez to poznajemy, że w nim mieszkamy, a on w nas, że z tchnienie swoje nam dał.

Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem zanurzać w wodzie w tym celu, aby On się objawił Izraelowi».

 A niezaprzeczalnie wielka jest pobożności tajemnica: {Bóg} {który} ujawnił (się) w ciele, został usprawiedliwiony w Tchnieniu [duchu}, ukazany Posłom [aniołom], ogłoszony wśród narodów, zyskał wiarę w świecie, został wzięty w górę w chwale.

 Wprawdzie był On na to przewidziany już przed założeniem świata, ale ujawniony został dopiero w czasach końcowych ze względu na was, 

 Jeśli w świetle chodzimy, jak On jest w świetle, wspólnotę mamy ze sobą i krew Jeszu, Syna Jego oczyszcza nas od wszelkiego uchybienia. 

 Naprawdę nasze słabości On poniósł, nasz ból dźwigał, a nam się wydawało, że został dotknięty, uderzony, że Bóg się nim zajął. 

 Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy na drogę swoją obrócił się, a JHWH dotknął Go przewrotnością [buntowniczością] nas wszystkich. 

Z więzienia i z sądu wyjęty jest; przetoż rodzaj jego któż wypowie? Albowiem wycięty jest z ziemi żyjących, a zraniony dla przestępstwa ludu mojego;

Takci się Panu upodobało zetrzeć go, i niemocą utrapić, aby położywszy ofiarą za grzech duszę swą, ujrzał nasienie swoje, przedłużył dni swoich; a to, co się podoba Panu, przez rękę jego aby się szczęśliwie wykonało.

Dlatego dam mu w dziedzictwo wielu, aby rozdzielił łupy z mocarzami, ponieważ wylał na śmierć duszę swoją, a z przestępcami policzony będąc, on sam grzech wielu poniósł, i za buntownikami się wstawił. 

Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jeszu, On bowiem zbawi swój lud od jego błędów [grzechów]. 

Nazajutrz zobaczył Jeszu, idącego do niego, i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi błędy [grzech] świata.

 Usprawiedliwieni bezpłatnie [darmo, w prezencie] Jego łaską przez odkupienie w Pomazańcu Jeszu.

Dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, na to, aby on był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który jest z wiary (w) Jeszu.

 Mężowie! Miłujcie żony [niewiasty], jak i Pomazaniec umiłował zgromadzenie i wydał (samego) siebie za nie,

 Aby ustanowić je sobie chwalebnym zgromadzeniem, nie mającym zmazy albo zmarszczki, albo czego takiego, ale żeby było święte i bez nagany. 

Wierna jest ta mowa i wszelkiego przyjęcia godna, iż Chrystus Jeszu przyszedł na świat, aby grzeszników zbawił, z których jam jest pierwszy.

który dał za nas samego siebie, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na szczególną własność, gorliwy w szlachetnych czynach.

 Który będąc odblaskiem chwały i odwzorowaniem istoty Jego, zarządza [dyryguje] też wszystkim, (przez) wypowiedź [słowem wypowiadanym] potęgi Jego. Oczyszczenia z grzechów uczyniwszy, usiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. 

(Bo inaczej musiałby był częstokroć cierpieć od początku świata), lecz teraz przy skoóczeniu wieków raz objawiony jest ku zgładzeniu grzechu przez ofiarowanie samego siebie.

 Tak i Pomazaniec raz ofiarowany, dla [ku] wielu znosić grzechy, wyjdzie drugi (raz) bez grzechu, ukarze (się) Jego czekającym ku [dla] zbawieniu.

 On nasze grzechy sam w swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy jako umarli dla grzechów, żyli dla sprawiedliwości. Sińcami Jego zostaliście uleczeni. 

 i od Jeszu Chrystusa, Świadka Wiernego, Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych uchybień(grzechów), 

Dzieci moje! to wam piszę, abyście nie grzeszyli; i jeśliby kto zgrzeszył, mamy obrońcę u Ojca, Jeszu Pomazańca sprawiedliwego;

My przecież - sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». 

 Na widok tego, co się działo, setnik oddał chwałę Bogu i mówił: «Istotnie, człowiek ten był sprawiedliwy».

Kto z was skarci Mnie za uchybienie [błądzenie, grzech]? Jeżeli prawdę mówię, dlaczego Mi nie wierzycie? 

 Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie.

Albowiem on tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy się my stali sprawiedliwością Bożą w nim.

Albowiem nie mamy najwyższego kapłana, który by nie mógł z nami cierpieć krewkości naszych, lecz skuszonego we wszystkiem na podobieóstwo nas, oprócz grzechu.

Takiegoć zaiste przystało nam mieć najwyższego kapłana, świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników i który by się stał wyższy nad niebiosa:

 Tak i Pomazaniec raz ofiarowany, dla [ku] wielu znosić grzechy, wyjdzie drugi (raz) bez grzechu, ukarze (się) Jego czekającym ku [dla] zbawieniu.

Który grzechu nie uczynił, ani znaleziona jest zdrada w ustach jego.

 Gdyż i Pomazaniec raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was {nas} przyprowadzić (do) Boga; zabity wprawdzie (w) ciele, lecz ożywiony (w) tchnieniu [duchu],