A cierpliwość doświadczenie, a doświadczenie nadzieję,

A nadzieja nie hańbi, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Tchnienie Święte, które nam jest dane.

Dla nadziei onej wam odłożonej w niebiesiech, o którejście przedtem słyszeli przez słowo prawdy, to jest Ewangielii,

A sam Pan nasz, Jeszu Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pociechę wieczną, i nadzieję dobrą przez łaskę,

Abyśmy usprawiedliwieni będąc łaską jego, stali się dziedzicami według nadziei żywota wiecznego.

Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,

 Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca. 

 Takie więc mając obietnice, umiłowani, oczyśćmy siebie od każdego brudu ciała i tchnienia, dokańczając uświęcenia w bojaźni Boga. 

 Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie zobaczy Pana. 

- [Z powodu powołania] zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami BOSKIEJ NATURY, gdy już wyrwaliście się z zepsucia pragnieniami tego świata.

Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby [On] was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, 

Kto mówi, że w nim mieszka, powinien, jako on chodził, i sam także chodzić.

 W tym dokonała (się) miłość z nami, abyśmy pewność mieli w dniu sądu, ponieważ tak, jak On jest i my jesteśmy w świecie tym.

 Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebiański. 

Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. 

Takiegoć zaiste przystało nam mieć najwyższego kapłana, świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników i który by się stał wyższy nad niebiosa: