Wszedł tedy Mojżesz i Aaron do Faraona, i mówili mu: Tak mówi Pan, Bóg Hebrajczyków: Dokądże nie chcesz uniżyć się przede mną? Wypuść lud mój, aby mi służył.

Widziałżeś, jako się upokorzył Achab przed twarzą moją? Ponieważ się tedy upokorzył przed twarzą moją, nie przywiodę tego złego za dni jego; ale za dni syna jego przywiodę to złe na dom jego.

Wszystkie też domy wyżyn, które były w miastach Samaryjskich, które byÜi pobudowali królowie Judzcy, draźniąc Pana, zniósł Jozyjasz, i uczynił im według wszystkiego, jako był uczynił w Betel.

I upokorzyli się książęta Izraelscy, i król, i mówili: Sprawiedliwy jest Pan.

A gdy ujrzał Pan iż się upokorzyli, stało się słowo Paóskie do Semejasza, mówiąc: Upokorzyli się, nie wytracę ich; ale im dam wkrótce wybawienie, ani się wyleje zapalczywość moja przeciw Jeruzalemowi przez ręce Sesaka.

A tak iż się upokorzył, odwrócił się od niego gniew Paóski, i nie wytracił go do koóca; albowiem jeszcze i w Judzie było nieco dobrego.

I rozkazał Ezechyjasz, aby sprawiono szpichlerze przy domu Paóskim. I sprawiono je.

A mężowie oni byli wiernymi w tej pracy: a nad nimi byli przełożonymi Jachat, i Abdyjasz, Lewitowie, z synów Merarego, i Zacharyjasz i Mesullam z synów Kaatowych, którzy przynaglali robocie; a każdy z Lewitów umiał grać na instrumentach muzycznych.

A gdy słyszał król słowa zakonu, rozdarł szaty swoje.

Która rzekła do nich: Tak mówi Pan, Bóg Izraelski: Powiedzcie mężowi, który was posłał do mnie:

Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.

Oczy wyniosłe człowiecze zniżone będą, a wysokość ludzka nachylona będzie; ale sam Pan wywyższony będzie dnia onego.

Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych.

Mów królowi i królowej: Upokorzcie się, usiądźcie na ziemi; bo spadła z głowy waszej korona chwały waszej.

Nie upokorzyli się aż do dnia tego, i nie bali się, ani chodzili w zakonie moim i w ustawach moich, które podaję wam i ojcom waszym.

Ty, też, Balsazarze, synu jego! nie upokorzyłeś serca swego, chociażeś to wszystko wiedział.

 Pokazano tobie człowieku, co dobre i co JHWH wymaga od ciebie, czy nie to byś zasądzał sprawiedliwość, kochał miłosierdzie i pokornie chodził z Bogami [Panami, władcami] twoimi? 

 Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony». 

Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony». 

Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was. 

Za przykład wytrwałości i cierpliwości weźcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imię Pańskie.

Ale ja wiem, że wam nie pozwoli król Egipski odejść, jedno przez możną rękę.

I modlił się Mojżesz Panu Bogu swemu, a rzekł: Przeczże o Panie, rozpala się popędliwość twoja przeciwko ludowi twemu, któryś wywiódł z ziemi Egipskiej mocą wielką i ręką możną?

Tyś stworzył północy i południe; Tabor i Hermon śpiewają o imieniu twojem.

 Czy drażnimy Pana? Nie, bo (czyż) silniejsi (od) niego jesteśmy?

Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?

Ale ja będę opowiadał sprawy Paóskie na wieki, będę śpiewał Bogu Jakóbowemu.

Błogosławiony lud, który zna dźwięk twój; Panie! w światłości oblicza twego chodzić będą.

W imieniu twojem weselić się będą każdego dnia, a w sprwiedliwości twojej wywyższać się będą.

Każda dolina niech podniesiona będzie, a każda góra i pagórek niech poniżony będzie; co jest krzywego, niech się wyprostuje, a miejsca nierówne niech będą równiną.

A wszyscy też, którzy uciekli od niego ze wszystkiemi hufami jego, od miecza polegną, a pozostali na wszystkie strony rozproszeni będą, a dowiecie się, że Ja Pan mówiłem to.

I stało się słowo Paóskie do mnie, mówiąc:

Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony. 

Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. 

 Niech zaś brat uniżony chlubi się swoim wywyższeniem,

 Zaś bogaty w uniżeniu swoim; bo jak kwiat trawy przeminie.

 Albowiem Pomazaniec, gdy jeszcze byliśmy bezsilni, w stosownym czasie umarł za bezbożnych.

- Który dał siebie (jako) okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego.

 a we właściwym czasie objawił swoje Słowo w głoszeniu, które zostało mi powierzone z rozkazu Boga, naszego Zbawcy —