Bo jako trawa prędko podcięci będą, a jako liście zielone opadną.

Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

Człowiek bydlęcy nie zna, a głupi nie zrozumiewa tego,

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.

Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

Głos mówiącego: Wołaj. I rzekł: Cóż mam wołać? To: Wszelkie ciało jest trawa, a wszystka zacność jego jako kwiat polny.

Trawa usycha, kwiat opada; ale słowo Boga naszego trwa na wieki.

 Zaś bogaty w uniżeniu swoim; bo jak kwiat trawy przeminie.

 Wzeszło bowiem słońce wraz ze skwarem i wysuszyło trawę, kwiat jej opadł i piękno jego wyglądu przepadło; podobnie zwiędnie bogaty w swoich przedsięwzięciach.

 Wy, którzy nie wiecie, co jutro będzie? Czym bowiem jest wasze życie? Bo mgłą jest, która na krótko się ukazuje, potem zaś znika. 

 A świat przemija i pożądliwość jego; ale czyniący wolę Boga, pozostaje do (kolejnego) eonu.